پس از ابداع و عرضه بیت کوین، هزاران رمزارز مختلف از‌جمله ارز دیجیتال کوانت در بسترهای شبکه‌های بلاک چینی متفاوت راه‌اندازی شدند. گرچه بسیاری از این رمزارزها توانسته‌اند درمقایسه‌با روزهای آغازین ظهور بلاک چین پیشرفت‌های چشمگیری را رقم بزنند، هنوز با مشکلات بسیاری دست‌به‌گریبان هستند. یکی از این مشکلات، فقدان همکاری چندجانبه میان شبکه‌های بلاک چینی مختلف است.
شبکه بلاک چین را می‌توان سیستم‌عاملی توصیف کرد که به‌طور مستقل و خودایستا کار می‌کند و نمی‌توان روند تکامل و بهبود آن را به‌درستی با دیگر شبکه‌های بلاک چینی مقایسه کرد. همین امر توسعه‌دهندگانی که به کار طراحی معماری نرم‌افزار مشغول‌اند، به دردسر انداخته و روند پذیرش فناوری بلاک چینی در بنگاه‌های تجاری را کند کرده است.
بلاک چین‌ها همچون جزایر جداگانه و دور از همی هستند که نمی‌توانند اطلاعات را به‌سادگی و با صرف زمان و انرژی کم میان یکدیگر به‌اشتراک بگذارند. این فقدان همکاری چندجانبه و تعاملی به پاشنه آشیل پذیرش فراگیر رمزارزها در دنیای واقعی تبدیل شده است. در‌این‌میان، ارز دیجیتال کوانت پا به میدان گذاشته است تا گره همکاری تعاملی میان بلاک چین‌ها را باز کند و زمینه‌ساز پذیرش فراگیر شبکه‌های رمزارزی شود.
در این مقاله از بلاگ تترلند، رمزارز کوانت را معرفی می‌کنیم و از تاریخچه و کاربردها و نحوه عملکرد آن سخن می‌گوییم. پس تا پایان مطلب با ما همراه باشید.
پروتکل کوانت؛ از طراحی تا پیاده‌سازی
در سال ۲۰۱۵، گیلبرت وردین (Gilbert Verdian) سنگ بنای «شبکه کوانت» (Quant Network) را بنیان نهاد و چندی بعد نیز رمزارز بومی آن با نام «کوانت» روانه سکوهای مبادلاتی شد. شبکه و پروتکل کوانت با هدف اولیه تسهیل مبادلات جهانی داده‌ها پی‌ریزی شد.
بنیان‌گذار این شبکه سال‌ها در ساختارهای دولتی کشورهایی همچون بریتانیا و استرالیا مشغول به فعالیت بوده و در تعامل با سامانه‌های حاکمیتی به فقدان سازوکار تعاملی پی برده است. او دریافته بود که فناوری دفترکل توزیع‌شده (DLT) می‌تواند گره کور همکاری چندجانبه سامانه‌های مجزا را باز کند و زمینه‌ساز تبادل داده میان پلتفرم‌های مختلف باشد.
وردین با افزودن قابلیتی به نام «اورلجر» (Overledger) به پروتکل کوانت دفاتر کل بلاک چین‌های بیت کوین و اتریوم و ریپل را در برنامه‌ای واحد گرد‌هم آورد. پروتکل کوانت با بهره‌گیری از این ویژگی توانست قدم بزرگی برای حل معضل همکاری تعاملی در دنیای بلاک چین بردارد. در‌این‌میان، ارز دیجیتال کوانت نقش توکن اعتبارسنجی را در پروتکل کوانت ایفا می‌کند.
یکی از اهداف اصلی پلتفرم کوانت، برقراری پلی مستحکم میان شبکه‌های بلاک چینی است تا این جزایر دورافتاده بتوانند با یکدیگر دست به تبادل اطلاعات بزنند. ازاین‌رو، بسیاری از پروتکل کوانت به‌عنوان سیستم‌عاملی یاد می‌کنند که می‌تواند همه شبکه‌های بلاک چینی را به‌هم متصل کند.
رمزارز QNT چیست؟
ارز دیجیتال کوانت با نماد اختصاری QNT، توکنی در بستر بلاک چین کوانت است که دسترسی به خدمات و برنامه‌های این شبکه را در‌اختیار کاربران قرار می‌دهد. علاوه‌براین، رمزارز QNT ابزاری برای پرداخت کارمزدهای شبکه کوانت است. برای مثال، توسعه‌دهنده‌ها و شرکت‌های فعال در شبکه کوانت ملزم‌اند که کارمزد ماهانه‌ای را به خزانه کوانت واریز کنند. این هزینه در قالب ارز دیجیتال کوانت پرداخت می‌شود.
مقدار این هزینه به دو عامل بستگی دارد: یکی تعداد توکن‌های کوانت و دیگری میزان ثابتی از یک ارز رسمی. برای نمونه، توسعه‌دهنده‌ها و شرکت‌ها باید ماهانه معادل ۱۰ دلار رمزارز کوانت به خزانه این شبکه واریز کنند. گفتنی است که با افزایش کاربران شبکه کوانت و رشد تقاضا برای رمزارز بومی این پروتکل، کوانت‌های بیشتری تولید و به چرخه معاملات بازار تزریق می‌شود.
کوانت چگونه کار می‌کند؟
پروتکل کوانت به‌گونه‌ای طراحی شده است تا مشکلاتی همچون فقدان همکاری تعاملی شبکه‌های بلاک چینی را حل‌وفصل کند و مقیاس‌پذیری این شبکه‌ها را بهبود بخشد. برای دستیابی به این دو هدف مهم، کوانت از چندین لایه نرم‌افزاری بهره می‌گیرد. درادامه، این لایه‌ها را معرفی می‌کنیم.
لایه تراکنش
در این لایه، ذخیره‌سازی تراکنش‌ها انجام می‌گیرد. دو بلاک چین مجزا می‌توانند از این لایه برای انجام عملیات پردازش تراکنش‌ها و اعتبارسنجی آن‌ها استفاده کنند. وقتی یک تراکنش مهر تایید را دریافت می‌کند، امکان ابطال آن وجود ندارد. علاوه‌براین، هر‌آنچه برای دستیابی به اجماع در دو یا چند شبکه بلاک چینی مجزا موردنیاز است، در لایه تراکنش انجام می‌شود.
لایه پیام‌رسانی
این لایه با نقل‌وانتقال داده‌ها سروکار دارد. در شبکه‌های بلاک چینی، معمولا سه نوع داده پردازش می‌شود: ۱. داده‌های قراردادهای هوشمند؛ ۲. فراداده‌ها (MetaData)؛ ۳. داده‌های تراکنش‌ها. گفتنی است که فراداده نوعی داده است که برای تفسیر و ترجمه پیام‌ها به زبان‌های درک‌پذیر برای شبکه‌های بلاک چینی مختلف استفاده می‌شود.
لایه غربالگری و مرتب‌سازی
این لایه علاوه‌بر مشارکت در مدیریت پیام‌ها، عهده‌دار مسئولیت غربالگری نتایج جست‌وجوست. هر پیام در سیستم دفترکل دیجیتال بر‌اساس قاعده «جاگذاری اولین ورودی در اولویت» در پایگاه داده ذخیره می‌شود. زمانی‌که قرار باشد پیامی برون‌زنجیره‌ای (آف‌چین) اعتبارسنجی شود، لایه غربالگری و مرتب‌سازی، تنها لایه‌ای است که باید پاسخ‌گو باشد. زیرا تاریخچه کل پیام‌ها در سرتاسر شبکه، در‌اختیار این لایه است.
با استفاده از این لایه، توسعه‌دهندگان می‌توانند وظایف و توابع ویژه‌ای را تعریف کنند. برای مثال، می‌توانند به برنامه‌ای اجازه بدهند تا توکن‌ها را پس از سپرده‌گذاری در دی‌اپ (برنامه غیرمتمرکز) به شبکه‌ای خاص منتقل کند.
ویژگی اصلی کوانت
پروتکل کوانت به‌عنوان پلتفرم مبتنی‌بر اتریوم، از قابلیت‌های یکتای این شبکه همچون امنیت و همکاری تعاملی بهره می‌گیرد. برخلاف بیت کوین که تنها بر تسهیل دادوستد ارزش میان کاربران متمرکز است، کوانت و اتریوم از طیفی گسترده از کاربردها برخوردارند.
از دیفای و صرافی‌های غیرمتمرکز گرفته تا بازی‌های بلاک چینی، همگی بر‌پایه اتریوم و پروتکل‌هایی همچون کوانت توسعه و راه‌اندازی شده‌اند. افزون‌براین، کوانت از قابلیت‌هایی دیگری همچون مقیاس‌پذیری عمودی برخوردار است که باعث می‌شود یک سروگردن از دیگر پروتکل‌ها بالاتر بایستد.
جمع‌بندی
گرچه ارز دیجیتال کوانت و شبکه میزبان آن با حل مشکل همکاری تعاملی میان بلاک چین‌ها توانسته است سنگ بزرگی را از پیش پای شبکه‌های رمزارزی بر دارد، نمی‌توان به قطعیت از موفقیت آن در آینده سخن گفت.
عوامل بسیاری همچون ظهور راهکارهای فناورانه جدید و جو کلی حاکم بر زیست‌بوم رمزارزی و محدودیت‌های قانونی می‌توانند توان پروژه برای تحقق اهدافش را به چالش بکشند.
افزون‌براین، این احتمال وجود دارد که با عرضه «ارزهای دیجیتال ملی» موسوم به CBDCها قابلیت همکاری تعاملی به نیازی فوری تبدیل شود و در‌این‌میان، کوانت بتواند قابلیت‌های نهانی خود را آشکار کند.
برای خرید ارز دیجیتال کوانت با کارمزد کاملا رایگان، از سرویس مبدل تترلند می‌توانید استفاده و ۱۰۰ رمزارز برتر بازار را با موجودی تتری یا تومانی کیف‌پول خود مبادله کنید. با مراجعه به این صفحه نیز، به فهرست نرخ رمزارزها دسترسی خواهید داشت.
