اوراق بهادار نوعی ابزار مالی قابل‌معامله است. بنا‌بر این تعریف، بسیاری از ابزارهایی که امروز می‌بینیم (نظیر سهام و اوراق قرضه و اختیارات) می‌توانند به‌عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته شوند.
ازنظر حقوقی، این تعریف بسیار محدودتر و از صلاحیت قضایی به حوزه قضایی دیگر متفاوت است. اگر ابزاری مطابق ضوابط کشور معادل اوراق بهادار باشد، تحت‌نظارت دقیق نظارتی قرار می‌گیرد.
در این مقاله از بلاگ تترلند، درباره چگونگی آماده‌سازی فناوری بلاکچین برای ساده‌سازی بازارهای مالی طولانی‌مدت درزمینه بازار خرید ارز دیجیتال با توکن‌های امنیتی (Security Tokens) بحث خواهیم کرد.
توکن‌های امنیتی (Security Tokens) چیست؟
توکن‌های امنیتی توکن‌هایی هستند که از‌طریق بلاکچین صادر می‌شوند و نشان‌دهنده سهام برخی از شرکت‌های خارجی است. این توکن‌ها را نهادهایی مانند مشاغل یا دولت‌ها صادر می‌کنند و همان کار را برای همتایان فعلی آن‌ها (یعنی سهام، اوراق قرضه و…) انجام می‌دهند.
چرا از توکن‌های امنیتی (Security Tokens) استفاده می‌کنیم؟
برای مثال، شرکتی می‌خواهد سهامش را به‌صورت توکن توزیع کند. این توکن‌ها می‌توانند به‌گونه‌ای طراحی شوند که از مزایای یکسانی برخوردار شوند که از سهام انتظار می‌رود؛ به‌ویژه حق رأی و سود سهام.
مزایای این روش بسیار زیاد است. مانند ارزهای رمزپایه و بازار خرید ارز دیجیتال و انواع دیگر توکن‌ها، توکن‌های امنیتی نیز از ویژگی‌های بلا‌کچینی بهره‌مند می‌شوند که برای آن‌ها صادر شده است. این ویژگی‌ها شامل شفافیت، تسویه‌حساب سریع، نداشتن خرابی و تقسیم‌پذیری است.
شفافیت
در دفتر عمومی، هویت شرکت‌کنندگان محفوظ می‌شوند و تمام موارد دیگر می‌توانند حسابرسی شوند. هر شخصی، در قراردادهای هوشمند می‌تواند رمزها را مدیریت کند؛ زیرا ردیابی و صدور ارزها آزاد است.
تسویه‌حساب سریع
تسویه‌حساب مدت‌هاست که بحث انتقال دارایی‌ها به‌عنوان گلوگاه در نظر گرفته می‌شود. در‌حالی‌که معاملات خرید ارز دیجیتال می‌توانند بلافاصله انجام شوند، واگذاری مالکیت اغلب زمان‌بر است. در زنجیره بلوک، فرایند خودکار است و خرید ارز دیجیتال یا فروش آن می‌تواند در چند دقیقه تکمیل شود.
زمان زیاد
بازارهای مالی موجود در زمان کار خود تا حدی محدود هستند. آن‌ها برای دوره‌های مشخص در روزهای هفته باز هستند و در آخر هفته ها بسته می‌شوند. درمقابل، بازارهای خرید ارز دیجیتال هر‌روز سال به‌صورت شبانه‌روزی فعال هستند.
تقسیم‌پذیری
هنر و املاک و سایر دارایی‌های باارزش به‌محض اینکه توکن‌دار شوند، می‌توانند در‌برابر سرمایه‌گذارانی به‌کار برده شوند که در غیر این صورت امکان سرمایه‌گذاری ندارند. به‌عنوان مثال، می‌توانیم نقاشی‌ای به ارزش ۵میلیون دلار داشته باشیم که به ۵,۰۰۰ قطعه تبدیل می‌شود؛ به‌طوری‌که ارزش هر‌کدام ۱,۰۰۰ دلار است. این امر به‌طور چشمگیری قابلیت دسترسی را افزایش می‌دهد؛ در حالی‌که افرایش سرمایه‌گذاری را نیز فراهم می‌کند.
شایان ذکر است که برخی از توکن‌های امنیتی ممکن است محدودیتی در تقسیم‌پذیری داشته باشند. گاهی اوقات اگر حق رأی‌دادن یا سود سهام به‌عنوان سهم حقوق صاحبان سهام اعطا شود، تقسیم ارز برای اهداف اجرایی محدودیت وجود دارد.
توکن‌های امنیتی (Security Tokens) درمقابل ارز سودمند
توکن‌های امنیتی (Security Tokens) و ارزهای سودمند شباهت‌های زیادی با یکدیگر دارند. ازنظر فنی، پیشنهادها در هر دو گروه یکسان است. آن‌ها با قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شوند، می‌توانند به آدرس‌های بلاکچین ارسال شوند، در صرافی‌ها یا از‌طریق معاملات نظیر‌به‌نظیر معامله شوند و در بازار خرید ارز دیجیتال قرار گیرند.
جایی که تفاوت دارند، عمدتاً در اقتصاد و مقرراتی است که زیربنای آن‌ها است. آن‌ها را می‌توان در پیشنهادهای اولیه سکه (ICO) یا پیشنهادهای اولیه مبادله (IEO) صادر کرد؛ بنابراین شرکت‌های نوپا یا پروژه‌های تازه‌تأسیس می‌توانند سرمایه لازم برای توسعه اکوسیستم‌های خود را تأمین کنند.
با کمک مالی، کاربران این توکن‌های دیجیتالی را دریافت می‌کنند که امکان مشارکت بلافاصله یا در آینده با شبکه پروژه را فراهم می‌کند. آن‌ها می‌توانند حق رأی به دارنده اعطا کنند یا به‌عنوان ارز ویژه پروتکل برای دسترسی به محصولات یا خدمات در بازار عمل کنند.
درزمینه ارزهای سودمند در بازار خرید ارز دیجیتال، اگر پروژه‌ای موفقیت‌آمیز باشد، سرمایه‌گذاران حق دریافت بخشی از سود را ندارند که در برخی از اوراق بهادار سنتی وجود دارد. ما می‌توانیم نقش توکن‌ها را با امتیازهایی نیز مقایسه کنیم. از آن‌ها می‌توان برای خرید یا فروش کالاها استفاده کرد؛ اما هیچ سهمی در تجارت توزیع کالا ندارند.
درنتیجه، ارزش‌های آن‌ها اغلب به‌واسطه حدس‌و‌گمان هدایت می‌شود. بسیاری از سرمایه‌گذاران به امید اینکه با توسعه اکوسیستم از قیمت آن‌ها سود کنند، توکن می‌خرند.
توکن‌های امنیتی به روشی مشابه با توکن‌های نرم‌افزاری صادر می‌شوند؛ اگرچه از رویداد توزیع به‌عنوان ارائه امنیت رمز (STO) یاد می‌شود. ازنظر سرمایه‌گذاری، هر دو نوع توکن نمایانگر ابزارهای بسیار متفاوتی هستند.
حتی اگر از‌طریق بلاکچین صادر شده‌اند، توکن‌های امنیتی همچنان اوراق بهادار هستند. بدین‌ترتیب، آن‌ها برای محافظت از سرمایه‌گذاران تنظیم شده‌اند. از این نظر STO شباهت بیشتری به IPO دارد تا ICO.
معمولاً وقتی سرمایه‌گذاران توکن امنیتی می‌خرند، در حال خرید سهام و اوراق قرضه یا مشتقات هستند. توکن‌های آن‌ها به‌طور موثر به‌عنوان قراردادهای سرمایه‌گذاری عمل و حقوق مالکیت دارایی‌های خارج از زنجیره را تضمین می‌کنند.
چه عاملی باعث امنیت می‌شود؟
درحال‌حاضر، صنعت بلاکچین فاقد وضوح لازم درزمینه حقوقی است. رگولاتورها در سراسر جهان هنوز در حال جبران سیل فناوری‌های جدید مالی هستند. نمونه‌هایی وجود داشته است که صادرکنندگان اعتقاد داشتند در حال صدور رمزهای سودمند هستند که بعداً کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) آن‌ها را به‌عنوان اوراق بهادار شناخته است.
توکن‌های امنیتی (Security Tokens) و امور مالی برنامه‌ریزی‌شدنی
با‌توجه‌به اندازه بازارهای امروز، توکن‌سازی می‌تواند سیستم مالی سنتی را کاملاً متحول کند. سرمایه‌گذاران و مؤسسه‌های موجود از رویکرد کاملاً دیجیتالی ابزارهای مالی بسیار سود می‌برند.
در طول سال‌ها، اکوسیستمی از پایگاه‌های داده متمرکز اصطکاک زیادی ایجاد کرده است. مؤسسه‌ها برای مدیریت داده‌های خارجی که با سیستم‌های خود سازگار نیستند، باید منابع خود را به فرایندهای اداری اختصاص دهند.
فقدان استانداردسازی در سطح صنعت، کارمزد‌های مشاغل را به‌دنبال دارد و تسویه‌حساب را برای مدت زیادی به‌تأخیر می‌اندازد.
جمع‌بندی
به‌نظر می‌رسد که توکن‌های امنیتی پیشرفتی منطقی برای صنعت مالی در بازار خرید ارز دیجیتال است. با وجود استفاده از فناوری بلاکچین، آن‌ها بسیار به اوراق بهادار سنتی نزدیک هستند تا بازار فروش یا خرید ارز دیجیتال یا حتی سایر توکن‌ها.
درصورت عملی‌شدن وعده توکن‌های امنیتی، فعالیت مؤسسه‌های مالی بسیار ساده می‌شود. با گذشت زمان، استفاده از توکن‌های مبتنی‌بر بلاکچین به‌جای ابزارهای سنتی ممکن است به‌خوبی ادغام بازارهای قدیمی و بازار خرید ارز دیجیتال را کاتالیز کند.
