چرا ممنوعیت ارزهای رمزپایه ممکن نیست؟
این مقاله تترلند ترجمه مطلبی درباره وضعیت ارزهای دیجیتال در کشور هند است. در چند ماه گذشته، برخی از سؤالات سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال و سایر علاقه‌مندان به این حوزه درباره ممنوعیت ارزهای رمزپایه و امکان ممنوعیت آن‌ها بوده است.
شاید سؤال مرتبط‌‌تر برای مطرح‌کردن این باشد که آیا دولت‌های کشورها در وهله اول حتی می توانند ارز رمزنگاری‌شده را ممنوع کنند؟ آیا ممنوعیت بر توانایی این صنعت در‌ادامه کارهایی که انجام می‌دهد، تأثیر می‌گذارد؟ پاسخ این پرسش‌ها ممکن است شما را شگفت‌زده کند.
چرا نمی‌توان ارز دیجیتال را ممنوع کرد؟
به‌گفته بسیاری از کارشناسان، ازآنجاکه ارزهای رمزپایه قطعه‌ای از کد رایانه هستند، نمی‌توان آن‌ها را ممنوع کرد. انتقال رمزارز از کیف‌پولی به کیف‌پول دیگر با اشتراک‌گذاری موسیقی ازطریق سیستم هیچ تفاوتی ندارد. این یعنی ممنوعیت ارزهای رمزپایه به‌صورت قانونی درواقع توانایی ارسال ارز رمزگذاری‌شده به یکدیگر را از بین نخواهد برد.
از‌لحاظ تئوری، ارز دیجیتال را می‌توان دارایی، کالا، ارز یا اوراق بهادار نامید؛ اما اساساً ارز رمزنگاری‌شده ارزش و نقدینگی دارد. صدها میلیون نفر در سراسر جهان وجود دارند که به نگه‌داری ارزهای رمزپایه تمایل دارند.
برای مثال، می‌توانیم برای شما مقداری بیتکوین ارسال کنیم و شما می‌توانید آن را از ما بخرید. درواقع، شما می‌توانید آن را ارز بنامید یا خیر. البته اهمیتی هم ندارد؛ چرا‌که نام و عملکرد خود را دارد در ماه گذشته، Chanpeng Zhao، مدیر‌عامل صرافی بایننس، بزرگ‌ترین صرافی رمزنگاری جهان، گفته بود: «اگر توافقی صورت گیرد، به‌عنوان رسانه عمل می‌کند.»
او اضافه کرد: «با گفتن این سخنان، دولت همیشه می‌تواند موانعی برای ورود ایجاد کند. به‌عنوان مثال، بیشتر کاربران در هند امروزه در مبادلات تجارت می‌کنند؛ زیرا جنبه‌های فنی ایجاد کیف‌پول ارز دیجیتال و… را درک نمی‌کنند. با ممنوع‌کردن این سیستم‌عامل‌ها، دولت می‌تواند خرید‌و‌فروش ارز رمزنگاری‌شده را برای کاربران اصلی مشکل کند که ما را به نقطه دوم می‌رساند.»
تحریم و ممنوعیت ارزهای رمزپایه ایده مناسبی نیست
اگر کاربران اصلی نتوانند در مبادلات تجاری معامله کنند، به‌دنبال روش‌های جایگزین خواهند بود. همان‌طور‌که گفتیم، انتقال ارز رمزنگاری‌شده می‌تواند به آسانیِ به‌اشتراک‌گذاشتن موسیقی باشد. بنابراین، افراد از‌نظر فنی می‌توانند کسی را پیدا کنند که مایل باشد معادل فیات مقدار مشخصی از ارز رمزنگاری‌شده را به حساب بانکی‌شان منتقل کند. به‌بیان ساده‌تر، معاملات رمزنگاری در بازار سیاه اتفاق بیفتد.
درواقع، معاملات بازار سیاه بدین‌معنی است که باید افرادی را پیدا کنید که حاضر باشند در ازای ارز مزنگاری‌شده، ارز فیات به شما بدهند. در روزهای قبل از انجام مبادلات، این کار به آسانیِ فعال‌بودن در انجمن‌های رمزنگاری محبوب بود. اکنون نیز ممکن است همین امر صحیح باشد.
برای مثال، ازآنجاکه در کشور هند هنوز تعداد بسیار کمی از کاربران رمزارز در سراسر جهان را تشکیل می‌دهند، فروشندگان در هند می‌توانند به هر‌کسی در هر کشور ارز بفروشند؛ به‌شرط آنکه معادل فیات را با ارز مدنظر خود دریافت کنند.
به‌گفته بسیاری از کارشناسان، ممنوعیت ارزهای رمزپایه در هند تجارت بازار سیاه در این کشور را افزایش می‌دهد؛ تجارتی که پیش از ظهور مبادلات رمزنگاری رونق داشت. این ممنوعیت می‌تواند تعداد خریداران ارز دیجیتال در هند و در هر صرافی را کاهش دهد. این یعنی دارندگان رمزارز موجود، چاره‌ای جز فروش دارایی‌های خود ازطریق روش‌های دیگر نخواهند داشت.
خسارت ارز
صنعت رمزارزها به بسیاری از نوآوری‌های دیگر در جهان دامن می‌زند و به رشد آن‌ها کمک می‌کند. سیستم‌های بلاکچین تعریف‌شده برای این ارزها، به‌ویژه زنجیره‌های اتریوم و بیتکوین، در ساخت بسیاری از محصولات مالی و… استفاده می‌شوند.
کارشناسان می‌گویند که در‌صورت اعمال تحریم ممکن است ایجاد محصولات مبتنی‌بر بلاکچین عمومی غیرممکن باشد. اساساً اگر دولت بگوید که نمی‌توانید از بیتکوین استفاده کنید، بلاکچین آن ارز نیز غیرقانونی می‌شود یا حداقل این همان چیزی است که بسیاری فکر می‌کنند اتفاق خواهد افتاد.
این موضوع می‌تواند به نوآوری برای صنعت بلاکچین آسیب برساند که در اصل مجبور است سیستم‌های بلاکچین خود را از ابتدا توسعه دهد که هزینه و زمان بسیار بیشتری در پی دارد.
جمع‌بندی
این مقاله را تترلند به رشته تحریر درنیاورده است و درواقع ترجمه مقاله‌ای هندی درباره ارزهای دیجیتال و ممنوعیت آن‌هاست؛ بنابراین، تترلند دربرابر صحت‌وسقم مطالب عنوان‌شده مسئولیتی ندارد.
